Uçari Sevdalar

bir bildiği vardı
evet neticede haticeye yakındı

ölümün yokluğuna kalsam
gönüldeki beyaz sayfalara kapanırsın
yüzümde ki benler bir ömür kalır sevdalı gönüle hatıra

hesaba alınmayan ruhunda taşıyan sözlerini dostlarıyla paylaşan
bir çiçek kadar güzel sevdaya küsmüş gönlün hikayesi
bir aşkın dramı karşımda kesin kırmızı çizgilerim varsa
korkacak kadar sevdiğini söylesen dağlar başımıza yıkılır

hep aynı pencerede bakış normal yaşam saydın
kendine benden sana ne nasihat olsun bir tek isteğim vardı
kalsın bahara sözü bile bahsi edilmezken
heybemdeki tüm topladığım gülüşü acılarım senle kalsın

biraz bırak sevelim dediysem uçarı beşeri sıfatlar benim değildi
sana canlarına kalsın sevgin herşeyin
çünkü kabahat seninde değil seni o hale kurgulayan z/aman

benden sana kulak sözüm olsun
seni çok seven yabani sevda demine kalandı
bilnmedi yollar ne yabancı özü sözüne kalan

insan dediğin nedir ki
ölüm bile ötesi bir dram gözyaşı
sevda yağışı yürek yanışı damla damla düşer yorgunluğuma

insan nedir ki
ağaçlar duracak yolcular varacağına yere ulaşmayacak
gülümseyen yüzün hiç gülmeyecek yarım kalan sevdan

çicekler açacak gül bahçenin engüzel güller açacak
yüreğimin günlerine bir dal kopardım ölüme susayan aşkın hasretine
ne istanbul denizi nede deryaların ç/ağlamayacak
hasret tükendi sen tükenmezsin gönlümün b/ağında

deniz derine akan sular okyanusa b/akacak
ne nehirin akışı nede yürüyüşün nakışı bana sen olduğunu unutturdu
oysa kalıyorsun uzaktan gökyüzü aşkın gözyaşı mavili duruşuydu
mevsimlerin sisine bulutların yeminli yağışına kalacak

hava soğuk buz gibi hava beyaza bürünmüş aydınlık
endamı pak bir görüntüydü gözlerden akan yaşlar
şimdi uzaklaştım dünyanın çivisi çıkmış bir yerdeyim
ne yılan ne çayan çiyanlar var buralarda

yine çam ağacı beyaza bürünen g/özlere akan rengin görüntüsü
gölün endamına göz kırpardı
pak görünüşün rojdası aydınlığımdı gözlerim

04*12*12*krtş*