Üçlü Bir

'Karacaoğlan'a'

Şu Dünyada üç şey var ki hayranım,
Biri insan, biri gönül, biri aşk.
Düğünümdür, arifemdir, bayramım,
Biri insan, biri gönül, biri aşk.

Acıktırmaz, susuz koymaz, üşütmez,
Kendisinden başka yere yürütmez,
Bu üç cevher değerini küçültmez,
Biri insan, biri gönül, biri aşk.

Gündüzleri her canlıdan sorarım,
Geceleri kırk kandille ararım.
Bu menzilde benim bütün kararım,
Biri insan, biri gönül, biri aşk.

Kâinattan daha geniş sahası,
Âlemlerden kıymetlidir pahası,
Tüm hazinem bunlar, var mı dahası,
Biri insan, biri gönül, biri aşk.

Siyah gibi, beyaz gibi, al gibi,
Ağaç gibi, çiçek gibi, dal gibi,
Arı gibi, petek gibi, bal gibi,
Biri insan, biri gönül, biri aşk.

Bu binanın çatısını kurucu,
Her ne halde olsam benle durucu,
Tek olanı üçe bölsek sonucu,
Biri insan, biri gönül, biri aşk.

Yüreğimi pişirerek yakanlar,
Külleriyle zevkime zevk katanlar,
Her nefeste kalbim ile atanlar,
Biri insan, biri gönül, biri aşk.

Yaralının tek kayıpsız serveti,
Canı, kanı, hiç solmayan demeti,
Varlığına hükmü geçen devleti,
Biri insan, biri gönül, biri aşk.

Mayıs 2000