Uçma Zamanı

Bu yıl uçma yılıdır
Kanatlarımızın yetiştiği yere kadar
Bir kartal misali uzaklara
Yüreğimizin alabildiği kadar..

Sonsuz düşlere kurdum saatimi
Umut ipliğiyle bağladım bağcıklarımı
Sevgiye açtım evrenin tüm kapılarını
Yine de yokluğuna fayda etmedi

Küçük bir fenerle dolaşıyorum geceleri
Biliyor musun korkuyorum karanlıktan
Ne zaman gitsen hava kararır ve ay bile doğmaz geceye
Yıldızlar ise dallarından asılır..

Üşüyorum ama kimse duymuyor titreyişimi
Yastığıma sarılırım,yastığım kapkara
Bulutları seyre dalarım,bulutlar kapkara

Salınır dallarda yapraklar
Hepsi kuru gürültü
Onları bile duyan var da
Kalbimin sesini işiten yok

Mil çekmişler gözlerime sanki
Göremiyorum doğan günü
Kaynar kazanlarda ruhum
Eriyorum karanlığa doğru

Saatim bozuldu,düşlerim darmadağın
Saatçiler kapalı,hava karanlık
Ayakkabılarımın bağcıkları koptu,umudum..
Ayakkabıcı kapalı,hava karanlık

Ne yana dönsem ince bir sızı
Hangi kapıyı çalarsam çalayım hep aynı cevap
"Bu deli bir kalp ağrısı
Dermanı yoktur
Bitmek bilmez ağrısı,sızısı"

Güneş ağlar,solar gülüşlerim
İnsanlar uykuda,hava karanlık

Uçma zamanı geldi belki de uzaklara
Güneşin doğduğu aydınlık diyarlara
Umutla..