Üçüncü Şahsın Dramı

/O;
cezadır bu kente
ezadır kalbe
işte bu yüzden bütün sokakları
ve damarları
acının sese
aşk'ın çığlığa dönüşünü gösterir.../




üçüncü şahsın dramında vaveyla
yutkunmayla geçseydi her muamma
gecenin en kederli vaktinde
kirli replikler umudumdu
-bırak seni bildiğim gibi seveyim-
bildiğim bütün yeminler
günahı rüyalarımızdan çalan
siyah üstünde tövbe dekolteli
bir nokta

bir noktadan sonra
dönüşüyor her şey eski aşk'ların hatırasına

sabrım sökülüyor
yarım kalmış bir intihar söylencesi
durmadan ilmek atıyor
boynundan yol giden yarınlar
ahh ne kadar da uzak
inançların arka planı eksik
yaşamın ve ölümün sesinde
sanal yalnızlıkların korkusu ile ediliyor
her dua

her duadan sonra
tenin çarmıhlarda biraz daha paramparça

ne varsa şimdi unutmaktır
zamanın geçmişinde yazılı olanı
görkemsiz ve zahmetsiz bir kavuşma
iki ses arasına uzanmalı boylu boyunca
nicedir dudak kenarında birikmiş uysal bir öpüş
hırçın deli dalgası saçlardan başlamalı taramaya
alev alev yanmalı heyecan
kokusu hasret sokağına yayılmalı
her söz

her sözden sonra
ölüyorum
kalbi kadar yalnız olana...

alicengizoyunu

(... "O" diye bahsettiğim elbette kendini biliyor... bilmediğim benim kim olduğum...)