Uçurtma Kanatlı Hayatlar

Yüreğim uçurtmasına yüklenmişti hayatın.
Acemi rüzgârlar savrulurken dört bir yana
Emanet baharlarda gebe bırakıldı düşlerim...

Arsız acemiliklere uymuyordu kilitler
Sürüklenirken selinde bilinmezliklerin
Ellerim kilitti uçurtmanın ipinde.
Hain bulutlara takıldı kaldı birden
Uçmak isterdi oysa
Göğünde yağmur ormanlarının...

Issız, kimsesiz kentler
Uyuklarken yol kenarlarında
Bir kibrit çakımı korsan geceler
Bozguna uğratıyordu düşlerimi.
Kimsesizdim
Umutlarım da kimsesizdi...
Yetim bırakılmış,
Yollara serpilmişti düşlerim.
Ay rengi kuşaklar bağlarken umutlarıma
Yüreğimdeki sessiz fırtınalardan
Kimsenin haberi olmadı.
Oysa çırılçıplak bir arsızlığa
Bayrak sallıyordu umutlarım...

Ne çocukluğumun acemi yüreği,
Ne de gençliğimin ertelenmiş sevgileri
Kimsenin umurunda değildi.
Hani kepçesi de yoktu bulutların
Ak umutlar, pembe düşler savursun.
Çakmak bakışlı, ateş pençeli kuşlar
Kanat çırpıyordu göz bebeklerimde...

Bir siyah gülün gölgesi düşüyordu bedenime
Ölümün rengi, ölümün korkusuydu belki de.

Yüreğim uçurtmasına yüklenmişti hayatın.
Nereye gideceğini,
Nerede konaklayacağını bilmeden.
Ya korkuya yenilecekti bir gece vakti,
Ya da güneşi doğuracaktı yeniden umutlarıyla...