Uçurtma ve Şair

uzun yolculuğa çıkarım bir gün

ve dönüşü olmayan bir yolculuk

sensizlikten sonsuzluğa dek süren

evet bir gün hepimiz öleceğiz

ama ilk ve son olacak

ben binlerce kez öldüm dirildim

söyle güzel kadın haberin var mı

artık seni sevmek bana sürgün

ve bir gün bir gün….

kaç kez senden

kanatlanıp göçtüm

konacak yer bulamadım

senden uzaklara kaçtım

kaçacak yer bulamadım

süzüldüm yelkenli gibi maviliklere

bulamadım ip bağlayacak iskele

acı sigaramın dumanı örtü oldu aşkıma

sudaki yosuna dönüştüm seni hatırladıkça

inançsızlıkta sana nebi inancıyla inandım

kapattım gözkapaklarımı başka yanılsamalara

söyle bu şair için kalbinde zerre yer yok muydu

gururdan ne eksilirdi ne kaybederdin ne olurdu

gözyaşı olsam şiirlerimin yıpranmış sayfalarıyla silseydin

kızıl dudakların arasından tek güzel bir söz söyleseydin

bilir misin iyi kalplidir serçeler

ve şairler

en kısa ayrıklarda bile kalpleri çatlar

nilüfere karıştı karanfilin kokusu

elimden uçtun gittin yapraklar gibi

hırçın rüzgara dayanamayan

bir çocuğun elindeki uçurtma gibi

uzaklardan sevdim

hani üst sokaktaki

yaşlı dayı vardı ya

her gün aynı saate yollarda beklerdi

karşılamak için bir gün dönerse sevdiği kadını

kimseyi dinlemez

ben hep söylerdim dayı ölenle ölünmez

dinlemezdi susardı

sigarasından bir fırt çekerdi derin derin

içim giderdi içim sızlardı

ama nafile dinlemezdi

be kadın bende seni salıyorum

kalbimden rüzgara

ve gidiyorum senden uzaklara

bir gün dönmeni sabırla beklemek için...