Uçurtmasın

Gökyüzüne doğru kanatlan,
Git maviliğe,
Peşinde götür götürebildiğinide,
Bil sonu var
Mavilik de bir gün donar!
Sahibin vardır,
Elinde bağlısındır.
Sen bir uçurtmasındır,
Uçarsın;
Ama! İpinin uzunluğu kadar,
Özgürsündür.

Rüzgarın uğultusunda,
Rüzgarla dans edersin,
O valse, kimseyi ortak etmezsin.
Hem köle, hem efendisin,
Gökyüzünde çok nazlısın,
Sahibine aşkı hatırlatırsın,
Duygularını bağlar sana,
Sen de ona!
Sen bir uçurtmasındır,
Uçarsın;
Ama! İpinin uzunluğu kadar,
Varsın!

Ne kadar asisin!
Hep kaçmayı hayalledin,
Unutma sen bir kölesin,
Zamanı geldiğinde yerdeydin.
Bazen kaçtın,
Ne yaptın ise
Kendine yaptın!
Efendini ağlattın!
Sana değil duygularına
Ağladı...
Asi bir köleyi kim!
Ne yapsın?
Sen bir uçurtmasındır,
Uçarsın
Ama! İpinin uzunluğu kadar,
Nazlısın...

Köle kölelikten başka ne bilir?
Uçurtma efendilik,
Senin haddine midir?