Uçurum

Uçurumun kenarında bir sen, bir de ben.
Bembeyaz bulutlar dağların çok altında.
Bulutlar değil bunlar bulutlar gibi görünen karlar.
Nasıl çıkabildik buralara?
Yüreğimi ağzıma getiren dağlara.
Kızıyorum, ölesiye sana.
Aslında kızgınlığım sana değil,
Şu beni mahveden korkularıma.
Atlama! Nereye atlıyorsun? Dursana.
Düşünmeden böylesine korkusuzca
Düşüyorsun buzlu sulara.
Sen kendini değil, attın beni yokluğa
Ayırdın binlerce parçalara...