Uçurum

Var mı tutacak olan?
Tutabilecek tam burada...
Bir adım ve biter
Hikayeler ve yalanlar
Bir hayat dolusu acılar
Şu eskiler ne yalancılar
Aman neyse, bitmez bu sanrılar

Oysa ki hiç de düşecek gibi değil
Açsam kollarımı ve belki biraz gayret
Biraz çırpsam ve süzülsem
Ve güneş olsam; batsam ve doğsam...

Sanırım ilk kez bu kadar özgürüm
Ne düşünsem de kaygısızım
Hayatın hesabı ne mezarda ne kitapta
Tastamam tam burada...
Uçurumun kenarında...

Serin dağ meltemi kadın kokulu
Ve sanki dolgun dudaklı
Beni kendine çeken metreler
Ne çoklar ve ne kadar hatırlı...

Ne düşünür ki insan düşerken?
Kaç anı hatırlar ya da kaç yüz?
Kaç âşk kalır geriye ya da kaç güz?
Yağmur olsaydım böyle mi düşerdim?

Kaç nefeslik bu düşüş?
Ya da kaç çığlık?
Hışırdayan yapraklar mı son elvedam?
Yoksa bunlar da mı bir düş?

Kaçıyor muyum acaba ölümden?
Dönüş için umut mu beklediğim?
Yoksa geciktirdiğim sohbet midir bu
Unutulmuş zamanlarda terkettiğim..?

Nefes almanın tadını mı alıyorum?
Yoksa bir su perisi mi öpüyor beni?
Arkama dönüp bakmayacak kadar
Ne çekiyor kendine beni?

Evet...
Zaman geldi...

Gecikmemek lazım büyük buluşmaya
Geciktirmemek lazım...
Düştükçe arınacağım hayatıma son bir bakış
Son bir elvedâ gün batımına...

Ayaklarım kesilirken yerden
Düşünmediğimi farkettim
Boşluğun ellerinde bir oyuncak
Ve birazdan hoyratça kırılacak

Parçalara ayrılan benden
Kaç acı çıkacak ve kaç anı?
Bu boşluk ne kadar taşır beni?
Ya bu toprak ne kadar..?

Düşüyorum...

Son bir nefes çaldım senden hayat
Borcum olsun, öderim çıkışta
Bana attığın kazıkların yanında
Bu, masum bir yalan aslında...

Sanırım sona geldim
Ve son merhabamı söyledim...

Merhaba Toprak Ana
Ben geldim...

Ben geldim ve bitti...

-----------------------------------------
- Fon Müziği -

Eser Sahibi : Ludwig van Beethoven
Eser adı : Moonlight Sonata (Piano Sonata No. 14)