Uçurum Nöbetleri

I
Doğum lekesi tadında bir boşluk yarattı tanrı
Hiç tenezzül edemese de uçurumlara akli dengem
Gömülmesi unutulan bir ceset hissini andırdı çığlıklarım geceye

II
Anaçlığa hitapta aşina olmayan bir dil
Kaç kılıf uydurup da üstüne
İçinde yankılanan kelimeyi ezberleme mücadelesine girer
Ve kaç kişinin gözleri kanar
Gördüklerinde hissedilen çıplaklığa...

İki dudak arası mesafe kalmışken hasrete
Hayallerinde kurduğun düzeni yıkmak ne acı
Ve ruhsuz kelimelere yüklenen anlam ağır gelmez mi?
Şaşırmaz mı sence terazinin dengesi...
Rahmin içinden kaç hayat fışkırır çamura
Sonuçsuz çırpınışlarda hangi duygular daha çabuk körelir ki...
Aşınan gözlere körelen vicdan hatırlatılınca
Erir mi tek celsede buzlar
Sır kalıp keder yaratır mı o yara sana
Boğulmaz mısın hiç kendi doğrularında

III
İlk mezarlıkla tanışma zamanları

Defnedildi aradığın sevgi kırıntısı bende
Ve kurulan cümleler ziyan sana...

Çünkü
Zırhım inadım benim

Çünkü
Aklımın çalışmasına kastedip
Boşluğun oturdu şah damarıma

Şimdi adına hürmeten
Aklımın ücra köşelerinden çıkıp gelen
En edepli küfürler
Cinayet kelimesinin anlamını değiştiriyor bende...







Not:Cümlelerde tutsak kalan anaçlığa hitaben...