Uçurumun Kenarındayken Düştüm Gözlerine

Karla karışık yağıyorum yüreğimin üstüne
Sonbahar yaprağı gibi solmuş
Ve kopmak üzere olan hislerimle..
Koca evrende bir kum tanesi kadar
Küçük olduğumu anlamak sebep oluyor
Yalnızlıkla çelişmeme
Bak..
Yalnızlık ve sensizlik çekilmiyor işte..

Zamanın durduğunu sandığım an
Kendimle hesaplaşıp
Ödettim sensizliğin bedelini yine kendime
Ve en çok acıyan yerinden kanattım kalbimi..

Uçurumun kenarındayken düştüm gözlerine..
Avazımın çıktığı kadar bağırdım
Ama fayda etmedi bağırmak..
Susmaktı belkide doğru olan.

Ve sensizligi kabullenmekti galiba
Cesaret..
Sensizliği sessizlikte kabul etmek..


26.12.2009
Havva YAŞAR - Ozan Emir ÖZCAN