Ufkun Perdesinde

    UFKUN PERDESİNDE

Gün ikindiyi geçmiş akşama evirilmiş

Denizin vahşi kalmış kenarındayım.

Çöreklendim bir kayanın üzerine,

Manasız bakıyor gözlerim uzaklara.

Ufuk sinema perdesi gibi karşımda

Maziden bir yerler beliriyor perdede

Tanıdık geliyor bana görüntüler

Çok uzaklarda bir yerleri çağrıştırıyor

İçinde çocuk olamadan büyüdüğüm

Yemyeşil elbise giyinmiş otlağında

Yaz aylarında dağında yaylağında

Rengârenk açmış çiçeklerin arasında

Geçirdiğim günlerin ayların sonunda

Gençlik çağımda oluşan hatıralarımda

Ruhumda bedenimde oluşan yaralarda

Geleceğimin heba olduğu döneminde

Katkısı olan ata yurdu yerler gördüğüm.

Film şeridi gibi bir bir yansıyor perdeye

Çatısı olmayan toprak damlardan evler

Kimi yırtılmış ayakkabılı kimisi çıplak ayaklı

Daracık sokaklarda koşuşan çocuklar

Gelip geçene havlayan kapı zağarları

Yükünün ağırlığından gıcırdayan kağnılar

Terinden kirlenmiş şapkalı köyün insanı

Benim köyüm burası bana her şeyi ile özel

Tandırında yapılan lavaşı, çöreği, ketesi özel

Bucu burcu kokan tereyağı, kaymağı özel

Dibine tutmuş kokulu koyun yoğurdu özel

Var olma mücadelesi hayatla savaşı özel

Yaşam mücadelesi için akıtılan alın teri özel

Her şeye rağmen saflığı doğallığı özel

Köyün kenarda yeşillikler içerisinde

Meyve ağaçlarının çiçek açtığı bahçesinde

Çeşmesinden yapma Gölet’e akan su sesinde

Kapı önünde açmış pembe gül kokusunda

Bacasından tüten dumanın tezek kokusunda

Ahirete intikal eden ana, baba hatıraları özel.