Uğultu

gün öldüğünde bulutların ardından
akşam doğuyor geceye gebe
ay gecenin koynunda
söndürüyor ışığını
el yordamıyla
âniden geceye akan sesler
yutuyor gölgeleri

*göğün kalbinde
ormanın uğultusu
yankılanıyor...

üzerime üşüşen ağaç gölgeleri
dualarımı tırmalıyor
sularımı bulandırıyor

sularım
benim sularım gökle birlikte
yıldızlarla oynaşırdı geceleri
ormanın uğultusu
göğe çıkmadan önce
ulaşırdı temiz denizlere
sularım...

*gök uğultusu
çöker birden denize
girdaba döner
oysa bu denizlerde
balıklar gülüşürdü...

uğultular basmadan önce...

*derinlerinde
denizin uğultusu
yankılanıyor
girdabında savrulur
canlı can simitleri..

dağlarımdan su taşıdığım
denizim değil bu
balıklarını boğan deniz
beni de boğar
dalgaları dallarımı kırar
sağır eder uğultuları
uğultusuz yerlerim var
sana akmam deniz...

*bir mağarada
diner bu uğultular
uyutulursam
üç asırlık uykum var
rabbim sen uyut beni

*müjdeler olsun
mağara dinginliği
çağırır beni...