Ukala

Geçmiş zaman tümceleriydi,
Belleğimin bir tarafında
Hatıra kılığına bürünen şeyler
Neydi?
Ürkek bir soru işareti gizli
Cümleler dolusu ayıp
Çocukluğumun üç dakikalık gülümseyişi
Ve aklıma ilk gelen
Hayal meyal bir anıda tavşan uykusu

Sus konuşma,
Söyleme, sorma, anlama!
Küçüksün, çocuksun, boş bırak bu satırı
Nokta, nokta, nokta
Haddini aşma!

Binlerce yoksul kelime yığılır
Zengin cümlelere dönüşememiş
Obur bir aklın iştahası
Tıka basa doldurmuş lakin
Sindiremiyor
Hey savruk beyin!
Gereksizsin ukala...

Zamanı var
Düşünme şimdilik
Miniksin cahilsin nerden bileceksin
Büyü...
Boşlukta bir nokta gibi büyü
Sen büyüdükçe küçülen devlerin gölgesinde
Boyun uzasın saçların uzasın
Ellerin ayakların gözlerin

Geçmiş zaman tümceleriydi
Ah! Bir hatırlasam neydi?
Unuttum...
Ayıptı çok ayıp
Nokta, nokta, nokta
Akıl mı?
Kim 'O ukala?

Gülcenaz