Umarsin

bilincsiz bir memnuniyetsizligin
utangac boyun atkisindasin
ilaci olmayan hastaligin
sanki yamacindasin.

kokune su degmeyen
kuru bir agacin
dusmek uzere olan
tek sulu portakalisin

samimeyeti gunesin dogusunda buluyorsun
ne gunes senin icin doguyor
nede sen isinmak icin usuyorsundur
bulustugunuz an kendini samimiyete birakiyorsun.

siizin bile acitmiyordur artik
yaralarin islak, goz yaslarin kuru
birakiyorsun tuz golune
acimayan topuklarini bile

firtinanin ortasinda
sen dort duvarsin
unutamadigin tek sey
bahcende bir sabah kahvaltisi

vicdaninin kolesi olmussun
olmayacak kolleler bulmussun
cocuklarin bile olmus
vicdanina soz gecirememisken

adina kader dedigin
yorganla isinirsin
ayaz usutur dersin
bilmezssinki yorganla isinamiyacaksin.



umarsiz bir hayattin
en derininde ciglik cigligasin
genzini yakan suya aldirmaksizin
umarsin umarsin umarsin