Ümidimin Boynunu Büktün...
hiç yakışmadı...
bu gidiş...
bu bitiş...
nasıl olur?
nasıl bu kadar acımasız oldun?
hani dünyalar kadardı,
hani beni son buluşundu...
hani...
sen...
bir daha ,
bırakmazdın beni...
dürüsttüm ben...
hiç olmadığım kadar...
yaşamadığım kadar,
yaşadım seni...
özlemlerime özlem kattım,
ama sen...
hıçkırıklarım karışıyor şimdi
dizelerime...
tutamıyorum,
benden izinsiz akan gözyaşlarımı...
ben...
seni...
çok sevdim.
çok güç bunu hala söylemek,
ama sevdim...
her seferinde yalnız kaldığım
gerçeğiyle yüzleşerek
sevdim...
tereddüt etmeden,
boşluğa bastığımı farketmeden,
sevdim...
solan güller,
zor günler...
ben bunlarıda atlatırım...
sevgin var yanımda,
sen uzağımda olsan da
Elif, Yaktı beni bu şiir arkadaşım... Öyle sözler var ki içinde, Öyle anlam taşıyor ki, Ah arkadaşım ah !
Bir zamanlar benim söylediğim sözleri, Yaşadığım o günleri anlatıyor şiirin... Şiirini okuyunca döndüm bir geri- Baktım bir ardıma, Ve derince bir ah çektim...
Kalemine sağlık arkadaşım... KALEMİN HİÇ SUSMASIN...
Tebrık ederim bu anlamlı şiiri
tereddüt etmeden, boşluğa bastığımı farketmeden, sevdim...
karşılaşılan ihanete rağmen, hâlâ içinde bulunulan mağduriyetin aldatanın sevgisiyle atlatılabileceği inancı besleniyor şaire tarafından..
ne kadar vefa kokan bir şiir.. yüreğinize sağlık👍
çok samimi duygular yine taa kalbin derinliklerinden çıkmış dökülmüş dizelere..yüreğin kalemin ışıldasın elif..👍👍👍
Biz istemesek de sevginin güzelliğini ve sevmeyi bilen yüreklerimizi mutlaka bulacaktır gerçek AŞK
Tebrikler
sevgi böyle siirler yazdirir cok güzel siir 😙😙😙 tebrikler👍👍👍