Ümit Her Daim Vardır

kartallar gördüm
kuzuyu pençesine alan
izledim semada
kaybedene kadar
ümidim boşa çıktı
yorulmadı kartal
gevşemedi pençeleri
serçelerde öyle akıbetlere uğrardı
seyrederdim üzülerek
bazen ummadığım anda
açılırdı pençeleri
serçe kanat çırpar kurtulurdu
yeni bir umut bulurdu
koklayanlar hayretin toprağını
artık ömürleri boyunca
başka şey koklamaları gerekmez
üzerime öyle musibetler yağdı ki
gündüzleri yağsaydı gece olurdu
bekleyen gelse bile bekleyen
serabı yakalamak için çırpınır
çöker basamakları merdivenin
düşer kaybolur meçhuller uçurumunda
pençelerin akıttığı kanlarıyla
dudaklarının duasında feryat
yıldırımların girmediği bir aleme
düzgün bir kudretle gidiyor
istiklal ve geleceği için
hayatı için cesaretinin
destanını okuyordu
yavruları aç kalan serçe
inadına kartallara
süzülürken semada
minicik yüreğiyle
hep bir ümit var diyerek
kendince kükreyerek