Ümitsizce

gece soğuk, uzun saklanamadığım yalnızlık peşimde
hıçkırıklarım çığlıklara karışmış
yine boş sindiğim kuytu köşe
gözyaşlarımdan birkaç damla kurumak üzere
ben sessizliğimle konuşurken
suskunluğum lafımı kesmekte
hüzün sırtımda ağırlaşan yük
kelimeler dudaklarımda düğümlenmekte
sabır taşı başucumda çatladı
kırıntıları toplanmayı beklemekte
ruhum erken bozulmuş çürümekte
acılarım yatırım kumbaramda birikmekte
hayallere gizlenmiş gerçeklerim
karanlık güneşimi söndürmekte
ruhum bedenimden çekilene kadar
bir bekleyiş gelmeyeni
sabırsızca
ümitsizce...