Umuda Yelken Açtım Baktım Güldüm Ardında

Bir b/aktım
yine yorgun sabahlarım
konuşur yağan sağnaklı yağmurlara
gözümün ıslaklığı pınar kaynağı sensizliğin adı

zamana geç kaldıkça uzayan gecelerin gündüze kavuşmayan
yüreğimin acılı otları sevdamın orta direği
seyri yalan hayırı yalan dünyanın

alemin keyfi yerinde sonu gelmiyor
ak ile karanın ayrı görünüşüne noktaya savrulurken
sen gönlümüğn zincirine takılıp kaldın bir ömür

her sabah kalarken güneşin ışınlarına baktım
belki gelirsin güneşinle
bekledim
ufukları ziyan gözlerimden kaybolan ümitlerim

umuda yelken açtık açık denizlerde
sen hala dere yamaçlarında kıyı uçurumları seyre dal
ben çoktan gemiden yer bulabildim

ve sen yürümez haline yalın ayaklarınla koşarsın
geç kalsanda dost yorulmayan cefası varsada
mutluğun sonuna duran gönüle kalırken el sallarsın umuda

geride bıraktığım dağlarımla
yoruldum ve bir sen kaldın uzakta
içime kalan ateşinle yürüdüm uzak yollarda
hasret kokan günlere bile gülümsedim umuda

sana dolu dizgin koştum olmadı
sonrası kuş oldum uçan her şeye
bir güldüm bir ağladım ardında...

30 *01*13*Karataş*