Umuda Yolculuk

sen yoksun
gönül bağımın çizgileri kopacak kadar yakınsın
umutsuz vakaya k/alma
tut yüreğimde umudun kaynasın içimde

yine bir iki satır yazayım
anlamaz bildiğimse kırmızı çizgiler
sevda yıldızlarına kapılan düşlerim

geçti bahar yağmuru
yüreğimde şimşek ç/aktı
her geçen zamana bıraktığım uzadıysa yolları
derdine dermansıza yandığım

yürüdüğüm yoldan yorulmadım ki
sana olan düşlerimde içimi yakarca erittin
göz yaşımla bağlandım
her geçen güne maviye çalan hayallerimdi
sensiz geçen rüyalara bağlandı yollarım

kalk kervancı başı kalkış saati yaklaştı
istasyon kenepesinde uyumuş bakışlarla
yürüdüm tren rayları arasında
gören intihar sanarca tren sesi kalkıştayken

koşar adımla bindiğim trende ben vardım
gözlerinde hüzünler akarken gözlerim doldu
gülüşler salı verdi yolculuğun deminde

ağrıyan yaramla dolgulara kapak atmaksa
ne kadar boş görünsede cesarete yol eylersin

yaşam içinde giden bir tren yolculuğu
hayat içinde yürüyen merdiven gibi
ikimizin dünyası maviye yolculuktu

30*05*12*Karataş