Umuduma Karışma

Sen evimizin penceresinden denizi izleyecektin, ben de seni.
Her güne gülerek uyanacaktın benimle, ey varlığını sevdiğim!
Huzurum olacaktın.
Çok iyi yaşayamayıp birbirimizi, her gün yeniden yaşayacaktık.
Saatin kaçı kaç geçtiğini önemsemeyip, uyacaktık uykulara.
Yaşadıklarımızdan ders alıp, sınıfta kalmayacaktık!
Desem ki;
Boşver şimdi bunları, gökyüzü var ikimizin için.
Aydınlığı ve karanlığı bizim olsun, seyredelim işte.
Ona da gelmezsin biliyorum.
Meğer ne de güzel tanıyamamışız birbirimizi, değil mi ?
Ne de güzel vazgeçmişsin, unuttun sayılmadıklarından.
Ben hala bekliyorum aynı yerde.
Yine bir yerlerde tam sigara yakarken ansızın gelen otobüsler gibi çıkacaksın karşıma.
Her şeyimi aldın, bari umuduma karışma.
Her neyse;
Öpüşmek üzere, kokusunu sevdiğim...