Umudumun Maviliğinde Seviyorum

Yaşıyordum
-adına yaşamak denirse-
Yaşıyordum
Hayatın acımasız kısalığına aldırmadan
Yüreğimde tonlarca acı taşıyordum
Yalnızlığın en derin sularında
-boğuluyordum-
Umutlarımdan ve düşlerimden
Yoksundum
Maviyi sadece bir renk sanıyordum
Gece ve yıldızlar
Karanlıktan ibaretti
Kuşları omurgalı birer hayvan olarak biliyor
Özgürlüğün o müthiş kanat çırpışlarını
Göremiyordum

Ve umudumun sesi o adam...
Yüreğimde bunlarca acıyı biriktirmek
Acımasızlıktı
"O"nunla anladım
Ve acılarımı
Evrenin o sonsuz boşluğuna bıraktım
Kendimi sevmeyi öğrendim
Umut etmeyi
Ve düşlemeyi...
Güneşimi kendi ellerimle yarattım
Ve ben küllerimden yeniden
-yeniden- doğdum...


Ah yoldaşım...
Sevdiğim...
Mavi rengin sırrında saklısın sen
Selam olsun sana
Güneş doğarken sevgimi yolladım
Bir vapur düdüğünde
Bir martı sesinde
Duyarsan
-Şaşırma-