Umudun Rengi Hercai

Semalar duasız yüklerini boşalatıyor yeryüzüne
Gölgem karanfilere saklanan sınır kaçağı
İçimin yaylalarında kervan sürüleri geçerken
Sukût çölerde düşledikçe sağanaklarında ıslanıyorum

Ağrılı bir ağıt dolanır kavalıma
Çırpınır göğsümde sevdalı güvercinler
Hicranın akları dolarken şakaklarıma
Korkunun dağlarında hasretlik sığınır yamaçlarıma

Kendi içine sürüklenen prangalar gibiyim
Düşe sarılmış acı, ruhuma bulanmış sancı
Umutların rengi hercai, gölgeme çekilirken
Susuz sözcüklerle sustukça özlemin mıhlanır