Umut

Herşey bıraktıgın gibi duruyor,
Çocuklar hala mendil satıyor parklarda
Yüzleri degişsede.
Umutları hala boya sandıklarında.
Aşıklar parklarda konaklıyor
Belki gelecek düşleri kuruyorlar.
Yurdum sana benziyor
Herzaman ki gibi direngen
Hala onuru koruyor daglarında,
Yıldızlardan şiir çekiyor bir şair
Gece yarısı ,
Şarabına hüzün katarak
Seni yazıyor ya da hayatı.
Ayırdımını yapamıyor çogunluk
Konsomatrisler yine ucuz roman kahramanı
Bir yanları hüzünlü,
Diger yanları umuda gebe.
Düşler kuruyorlar, vakitsiz gece yarıları
Herşeylerini saklayan yataklarda.
Hayal kuruyor hücresinde ki mahkum
Mısır piramitlerinde uçurtma uçuruyor
Maviliklere...
Ve onurlu ama umutsuz proleterya
Yine küfürler savuruyor
Gece yarısı makina başlarında
Dişlerini sıkıyor şimdilik
Farkında degil nasırlı avuclarda ki
Kudretin...
Ben mi?
Sana bakıyorum,
Baktıgım yerde sen varsın
Bu nasıl bir iş diyorum?
Yerde, gökte, odanın tüm duvarlarında
Sonra fark ediyorum
Yüzün, gözümde asılı duruyor
Giderken bıraktıgın gibi...
AHMET İNCİ