Umut

kapı

açılmayan gönül yarası 

belki de hiç kapanmadı

..

iz 

bıraktığın düş 

ellerimde durur 

kirli yası

toprak 

alır canı

can kimin

herkesin kendi kanı

is

dumanı yanında

kiri pası

durur yolunun hası

koşu

gitmekten korkmak 

kalmak

dört bir yanına 

acı dolamak

/ umut 

bazen 

o sandıkta saklı/

sus payı 

o geldiğinde 

rüyası

açık

gökyüzünden yaralı

sorgu 

köşesinden yazının

eksik kalır

elbet bir gün 

tuttuğun yaranın

..

23.04.25