Umut B/ağlarına Bir Gül Dikemedim

(...Deliye sorsan niye seversin/ sen/ ben deliliğimden severim demiş
akıllı geçinende hep egoistçe severmiş...) m.GÖZETLİK

açılsam ki yüreğim ağır yaralı gönlüm sevdalı
ne dostan yara bil
ne de yoldaşın varlığına seyran kal
gel gönül dosta gönül

gürbetin acılarına yollarım uzarken
bir nefesin ömrün acısını gülümseyemedim
gönül yarama yokluğun varlığına düş sardım
sevdamın gül kokusuna darıldığımda yürek yaralı gezdim
gel gönül dosta gönül...

sandığın yüreğimle sürünürken acımı derdime kattım
her görmek istediğin anlarda hasretine yanar gönlüm
gel gönül dosta gönül...

bir türkü bilsem seni yazardım
bir sevda taşısaydım bir şiir okurdum gül kokan bahçene
yüreğinde sessiz gönül yorgun sevdalar yarattım
söylemezken aslında okuyamadım içimdeki seni.!

beni kötü ruhlardan koru bilinen dayanaktan sayılan
bilindik bildiğımiz bilmiyorsun niye
insan olan akla karanın darası bilinsede yol bitmezin yarası
gel gönül dosta gönül...

seni ne denizler nede dağlarım anlatamaz bil!
sen çoğaldıkça çoşan uyku tutmuş semalara k/alışın
tarifin zor olsada anlatamadım
ben beni

umutlu bağlarına bir gül dikemedim
gönül yaralarım tikenli gülsüz kanardı
sana olan hasretimden gel gönül dosta gönül

hasretine yanardım yollarına kaldığım zaman
uyanırdım derin uykudan derya denizinde
diyar diyar gezen gönlüme bağlandım
gel gönül dosta gönül

neden gelmezsin el közüne kandın
ben seni gönlümün sultanı saydım
her geçen güne yanar gönül
her günüm seninle kanar gönül defterinde

umut bağlarında yandı gönül
gel gönül dosta gönül..!

20*04*12* Karataş*