Umut Diyordu Çocuk

gök son oyunu oynuyordu bulutla
mavi sustu önce.
gri ben buradayım dedi.
uçurtmalar parçalanmıştı ellerinde
umut diyordu çocuk!
çocuk umut diyordu...

sonra, kara bulutlar sardı dört bir tarafı
annesi seslendi uzaktan.
duymadı.
koştu yarınlara doğru
güneşi esirdi günün.
yelkovan sustu.
aldı pembeyi avlusuna
usulca sokulan akrepe,
beni dizlerinde uyut diyordu!

ve çiçekler solmuştu
yağan yağmurun altında.
ıslanıyordu gamzeler.
aradılar gümüşte, yakutta, altında...
tam bir gece bir sabah.
saklanmıştı haramzadeler!
yine de güldü hayata.
usulca uzattı ellerini
gözlerindeki heyecanla,
elimi tut diyordu.
tut diyordu elimi....


cemreye yalvaran ilkbahar
yazı bekleyen haziran
dünlerde kaldı kış.
bir kelebek takmıştı yüreğine
rengarenk dualar içinde
bitmeliydi bu yakarış!
unut diyordu çocuk
çoçuk, unut diyordu!
merhaba demek için yarınlarına...


ŞİİRLERİN ŞAİRİ....
12.01.2015/ 16.30