Umut İşlemez Gölgeye

Umut ,hayatından silindi mi insanın başlar hüzün gözlerde
Kederle birleşir gülüşler gamzelerde
Güneşe küser yürekler,kucaklar karanlıkları şehir
Etrafında o kadar insan vardır
O kadar da yalnızsındır
Ellerini uzattığında üşüyor tenin
Bir boşlukta ayakların ,uçurum tutuyor gölgeni
Gölgen kalmıştır hayatta aslında
Sen atlamışsındır o uçurumdan aşağı
Ağlayan gölgenin ta kendisi
Özleyen hayatı ve özleyen özleyeni o sensin işte
Gelmek istesen de gelemezsin
Sırılsıklam olan yüreğinle atlamışsındır uçuruma
Gölgeni bile özlemişsin
Umuda susamışsın
Umut....Nerdesin....
Uçurumun kenarında mısın
Orda mı bıraktım ben hayat kaynağımı
Artık yok musun hayatımda
Hayat......
Ben hayatta değil miyim artık.
Gölgem mi kaldı yerime
Umut işlemez ki gölgeye...