Umut Küncüleri

UMUT KÜNCÜLERİ

Hayat tıpkı bir simitçinin tezgâhındaki,
Gevrek simitler misali satılır durur.
İnsanların yaşamıdır tezgâhtaki simitler.
Kimimiz taze ve sıcak bir yaşama sahip,
Kimimiz de bayat ve sert.
Umutlarımız dökülür küncü taneleri gibi,
En çokta poyrazlı geçen kış günlerinde.
Bağırıyor simitçi acılarımızı derinden gelen bir sesle,
O simit diyor, bizse...
Aslında simitçi hayatını kazanmaya çalışıyor, bizim hayatlarımızı satarak.
Ne zormuş hayat karşısında ayakta durmak.
Aptallıktır tüm yaşananlara sessiz kalmak.
Neyse deyip de geçmeyelim bunları.
Yeni bir umut...
Küncü taneleri serpiştirdim toprağa,
Geliyor, yolda olsalar gerek.
Ama ne yazık ki dolu yağacakmış umut tarlalarına,
Umutlar yine doğamayacak mı ufuklara?
Desene yine beklentisiz gireceğiz yarınlara.
Lan simitçi sen sen ol küncüsüz satma simitleri,
Küncüsüz satıp ta dellendirme beni,
Kırma, tüketme küncüye benzeyen ümitleri,
Unutma sakın, her küncünün bir umudu, her umudunda bir hayatı doğuracağını.
Doğanlar bizim ve bizim gibilerin.
Taze ve sıcak olsun simitlerin,
Hadi bakim simitçi, kolay gelsin,
Seninde benim gibi tükenmesin ümitlerin



HAKAN ÖZBEK