Umut Mevsimi..

Hep bahar olsaydı
Ne çıkardı...
Rüzgarında savrulsam
Avunsam düşsel çizgilerinde
Sana senın kadar susamış olsam
Sonbahar yaprakları hala ellerımde
Hangi dala tutunsam
Gücüm yetmez oluyor
Her denemede bir ıska daha
Daha ne kadar tutabılırım bılemiyorum
Okyanus kadar genıs
Bir o kadar mavi ve derin
Senı bende tututan şey
Ben den ırak yollarına tuzak
Sözden ibaret benliğim.

Söylemek istediklerim vardı
Toz pembe
Şeker kıvamında eriyen
Çocuksu bir gülümsemeden katıksız ,saf
Şimdi onları unuttum
Büyüdüm
Büyüdükçe aslında daha da küçüldüm...

Bu Sonbahar
Sonu bahardan beklenen
Her esintide uzaklara kaf dağının ardına
Ulaşamadıgım , söyleyemediğim
Belkide korktuğum hercümle de
Seninle sonlanır bu bahar..
Bu sondu artık bakalım yeni baharlara...