Umut Yüzlü

Ve bir şiire daha sığdırıyorum kendimi,
Hayatın akışı gibi
Vardığı yer kadar bilinmez,
Bir akşam dolusu hüzün
Yazmaya kalksan tek hecesi bile silinmez.

Bir akşam büyüklüğünde;
Hayat dediğin şafağı görmez.

Bir hüzün dolarken yüreğime
Sormaz girebilir miyim? diye,
Kim o? demeye kalksam
Ne farkeder ki?...
Başımın üstünde yeri var,
Misafirlerle dolu dört duvar.

Hüzünlerden doğma acılar,
Acılardan büyük değil ya anılar.

Ben umut; ey yağmurlu hayatlar!
Size bir sürprizim var;
Yüzünüze gökkuşağı ördüm,
Göğünüz kadar.
Sizde yağmur varken,
Güneşinizi gördüm ben.
Göğünüze sığınan benim.
Bana yüz verin...



30.11.2009
Pazartesi
01:15

Şiirin İlham Perisi: Rukiye Cingöz (Teşekkürler arkadaşım)