Umutça

sen beni ben olsaydın anlardın
ve o şekilde çocuksu bir gülümseyişle
çocuksu bir yürekle severdin
ne yumuşak ne ince bir yüreğin
çok derin çok umutça gözlerin
sevdayla kavrulmuş sıcacık ellerin var derdin
sevgi dolusu şarkılar söylerdin
sen ancak ben olsaydın
benimle gülümserdin benimle hüzünlenirdin
acımasız sevgisizlere karşı
çırpınan bir yüreğin çırpınışlarını sezinlerdin
yalnızlığımı yaşardın benimle
yaşayabildiğim her günümü doldurduğumu sevginle
anlardın ve belki de ağlardın
sakın üzülme duyduğunda öldüğümü
sen ben olmayınca anlayamazsın
niçin toprağıma döndüğümü
ben ancak sevgim uğruna ölürüm
uğraşma anlayamazsın
çünkü sen ancak ben olunca
anlarsın niçin toprağa düştüğümü