Umutlar Açacaktı Ellerimde

Yağdı acı yağdı keder
Suskun bir gül goncası
Dudaklarım da
Feryadım deniz oldu
Parçalanmış bir yaşam
Issızlığın da paramparçayım


Nasıl aydınlanır gündüzlerim
Serçe yüreğimi alıp benden
Aydınlatmanı isterdim inadına
Hüznümü sokup bir sandığa
Dipsiz bir kuyuya atıp
Kalmasın vadesi bende artık

Yüreğimde bir nehir akıyor sessizce
Asla mutlu sona varılamayan
Bir türkü ömrümden geçiyor
Yanar gönlümün pervanesi ateşinde
Ezgisi söylenir hala gurbet ellerin de

İçimde sönmeyecek bir yangınla
Bir Anka kuşunun kanadıyla uçsam
Gökkuşağının koynuna dalsam
Unutulsam diyorum ebediyete
Çölde susuz kalmış Bedevi gibi

Göğümüzün eflatunun da
Koyu bir yalnızlığın sokağın dayım
Bir acı yerleşti cehennemime ki
Bir fırtına yüreğimde alabora

Gün batımının kızıl yalınlığı ezer yüreğimi
Üstüme atılmış ölü bir toprak
Günlerimde hüzünlerin veda türküsü
Yarınların yorgun durağındayım
Yorgun ve bitkin bir halde
Belki de bir hayat sessizce son bulacak





(Balım Sultan)

NOT:Hüzündür şiiri şiir yapan..!
Gayet mutluyum ben dostlar.