Umutlar Arşa Ertelendi

Tanrı silkeledi,
Tuttu bir ucundan yerin.
Toz dumana karıştı birden,
Güneş bir anda salıverdi milyonlarca dölünü,
Gün yüzüne çıkmamış
Anaç toprağın kasıklarına,
Hepsi uykudaydı oysa,
Boynunda kementleriyle eğildiler
Taa yedi kat derinliklerden filizlenip
Arşa yükseleceklerdi belki,
Kör bir orak biçmeseydi başlarını.
Bakire bulutlar yıkasın şimdi,
Kırk tas kırk taşla denizleri.
Buğulanan bakışlarından siyah yaş akıtarak
Arşa yükseleceklerdi belki,
Yağlı urgan dolanmasaydı boyunlarına