Umutlar Solgun

Ahh çocukluğum ahh;
Eskiden şubat'ta kar kapatırdı yolları;
Üşürdük cılız yanan soba yanında,
Göllerde ötüşen ördekler vardı bir de;
Yeşilden maviye çalan renkleriyle;
İnsanları vardı, sevgisi özünde demlenen;

Şimdi; ne kar düşünce üşüyor sokaklar,
Ne de çığlık çığlığa koşuşur ceylanlar,
Ardından gidilecek umutlar solgun,
Sevdalar yalın;
Yorgunum doğum günümde;
Böylesi vurgunu nasıl yaparım...