Umutları Eşelenmiş Çocuk I

Sanırım zaman büyük bir titizlikle ağlattı çocukları
Mercan bakışlarda yalnızlık harem kurunca
Parmak boğumlarına acı sıkışmış defaatle...



Manolya ağaçlarından beyaz sayfalara muhakeme vicdanla yansıyadursun
Kiralık tebessümler dolandı alışkanlıkların ayaklarına
Masum günahlarının diyetini ödüyordu
Şerh düşüyordu gam bakışlarına...




Ağır bedeller öderken teni, eteğindeki taşları savuruyordu küçük kız
Marmara dokunmalı kangren sevdasına...
Ve savunmasında 'kurak bir coğrafyanın unutulan çocuğuydum 'diyordu
Belime zoraki bağlanan pembe kurdelemle
Şüphesiz ellerimden çalınmış oyuncağım ve ruhuma gizlenen zenci kahramanımla
Ustalıklı ellerin hokkasında savrulurken bedenim, sesim ısırıklardan kıpırdanmamıştı...





Davamın inceliği sol yandan ayrılmazken
Ve saklanırken duvar diplerine umumiyetler
Yargıcın kelamından zehir içmiştim...




Bir deli çocuğun oyun alanına istiflenmiş düşlerim
Umutlar eşelemiş sabır taşlarım
Pencerelerim duvarlara açılmış
Deliklerden yaz ışığı sızmamış
Etrafımdan barikatlar gövermiş
Engellenmiş sevincim eyvah...




Yağmur tenimi ıslatana kadar
Düşlerim diken diken ...
Burnumda ötelerden zahter kokusu
Açlığım evvele beyan takvim yapraklarında
Ayazlardayım şimdi sorumsuzca
Mumlarım parlamadan üşümüş şubat muştularında
Sevda kaç mevsim açmışsa
Kaç renge bürünmüşse bahar
Bil ki temmuz güneşinde ağlamaklı yüreğim
Ömrüme bir katre sevinç katan
Zerya'nın bendeki halindeyim...






//Sokağında hecenin 'elif'i görmedik
Sevemedik şebnemleri gül nazarınca
Zahmet buyurmayan tümcelerde
Bir fidan dikemedik alın ıslaklığında ..
Lalezar sevdasını salamadık gökkuşağına...//