Umutlarimiz

Bir sokak lambasının altında geçti ömrümüz
Yıkık harabelerde kalmış gençliğimiz
Bir bankta geçmiş gece uykularımız
Yastıksız, yorgansız ve battaniyesiz
En güzel günlerimiz karanlık sokaklarda kaybolmuş
Uzun zaman olmuş gülmeyi unutmuşuz
Parçalanmış bir beton yığınının altında kalakalmışız
Çocukluğumuzu kaybetmişiz demir parmaklıklar ardında
Kurduğumuz hayallerimizi yıkmışlar sorgusuzca
Umutlarımız vardı hani, onları bile çalmışlar bizden
Geleceğimize dair her şeyimizi almışlar elimizden
Şimdi bizim tek bir umudumuz kaldı
Mutlu olmak ve gülebilmek