Umutsuzluğun Paranoyası

"sürünüyorsun fantezilerin çok karanlık

bu şehir acımasız bu şehir paranoyak

bazen sarhoşsun bazen melankolik

karanlıkla birlikte şizofren uyuşukluk

umutsuzluğun morfininden buğulu gözlerin

karmaşık sözlerini akorlarını anlamıyorum

kulağında acı tatlı şarkıları duyuyorsun

ateşle saatin ritminden sonra koşuyorsun

artık orada değilim ve bu yanılsamalar ben değil

amansız fırtınalarda uçaklarda gözden kaybolur

senin o şehrin sokakları ne kadar da karanlık

kaldırım taşları kafatasları gibi gölgelere uzanıyor

artık bu dünyada hiçbir şey gerçek değil

kimse sen ,kimse ben gibi olmayacak

senin gözlerin karanlık bir paranoyak şehir

artık yoksun, git gide senden uzaklaşıyorum"

Suskun//