Umutsuzluktan Kaçış

her dizesini başka sahillere sürükledi
kalıntılarını yaşamımın

acımasızdı rüzgar
kin güdüyordu
yeni doğan güne karşı

ya hep ıslak gözlerde
devam edecekti karamsarlık
yada yenik düşecekti korkular
bitmeyen bir gecenin

iç çekişleriyle

çekilecekti nefesler
dumanların gölgesinde

yeni gün
mutluluğu
getirmeliydi elbet

öyle şartlanmalıydı yürek

ki hiç esir olmasın
çaresizliğin kollarında

adım attabilsin diye mutluluğa