Umuttur Bazen Yalnızlık

Umuttur bazen yalnızlık bazen de umutsuzluğu anlatır
kimse bilmez yaşamadan, görmeden ve kimse anlatamaz sessizliğini,
kimi zaman düşmanı dost, dostu düşman yapar,
farkında olmadan.....
iç çektirir insana bazen, keşkeleri hatırlatır sen istemesen de, istemesen de,

mevsim gibidir aslında, kimi zaman yaz olur kimi zaman ilk bahar...
unutmak isteyip de unutamadıklarını hatırlatır sana,
yanlızlık... En sessiz anında...

Büyük bir kavgaya benzer;
kendinle savaşmak zorunda kaldığın anlarında hep umut olur yüreğine,
bir çıkış noktası ya da çözemediğin bir gülümsemedir aslında.

Zamanı anlatır sana yalnızlık,
yaşadığın her anı, her yaşamı ve burnunu soktuğun her kaderi hatırlatır sana
gemiyi takipte olan bir martıdır aslında, sen yemlemesen de vazgeçmez takibinden asla....

durmak nedir bilmez hayatına girmiştir bir kere,
ve o;
asla vazgeçmez....

gün olur anlarsın çıkmazını sen de en sonunda,
bakamadığın an gözlerinin içine ve kapatmadığında gözlerini bir kere bile,
işte o an anlarsın uçurumun kenarında,
haykırmanın bile ne kadar anlamsız ve geçici bir çözüm olduğunu,
ve gözlerin dolar bir çocuk gibi,
yanlızlık böyle birşeydir işte,
doğduğun günkü gibi tüm kelimeler anlamsız gelir,
çevren insanlarla dolu olsa bile sen tek başına birisindir.....