Unutamıyorum
Tanyeri ağardı ağaracak,
Birazdan kuşlar başlayacak senfoniye
Dünya aydınlanacak
Güneş yakacak karanlığımı,
Tenime lekeleri değecek benek benek
Ve deniz...
Öyle perişan ki yalnızlıktan
Çağırır beni dalgaları köpük köpük
Ama sen...
Sen yine gece olmadan gel
Korkmadan sormadan
İstersen sağır dilsiz eyle aşkı
Elimde kalan son kelimeleri de bozdurdum
Haraç mezat terki diyarlarda
Son bakışın kaldı aklımda
Öyle yarım öyle yamalak
Ayrılışın ince çizgisinden hayatımın
Şimdi yanında olmak vardı
Biteviye sevmek ellerini
Ter ve buhran
Ve kızılcık şerbeti kızıllığında
Sevdalara düş,
Düştüğün yerden yeniden başla
Yeşillensin ormanların
Sadece ellerin kalsın
Sen istersen sükut eyle
Neylersin kelimeleri
Lisansız ahraz eyle sevdayı
Beni soracak olursan
Ki sormazsın,
Büyüyorum yalnızlığında
Tüylerim diken diken
Son sözlerin geliyor aklıma
Haykırıyorum boşluğuna
Sesimin ekosu yankılanıyor
Sen duymuyorsun ama...
Sen bir ahraz
Ben bir âmâ
Ölüyor sevda
Dua etmek içimden gelmiyor
Ölüyor ve ben çaresiz
Durduramıyorum zamanı
Saatler durmuyor
Zaman toprak gibi üstünü örtüyor
Tüm acıların
Ama asla unutulmuyor
Unut, unut ve yeniden başla
Diye haykırıyor içimdeki ses
Unutamıyorum...
tebriklerimle
Bir şair der ki " affetmek ve unutmak en büyük intikamdır." Ve ben de nâcizane derim ki "affet ve unut ... ancak asla arkana bakma ki yarınlara borçlu kalmayasın."
Ben sen ya da bir başkası ne derse desin... Unutmak imkansız olan bir duygudur.
Güzel dizelerdi sayın Şaire.
Unuttum diyen, yalan söyler demiş birisi :) kim unutabilir ki, zaten? Sağlıkla, çok keyifle okudum Sayın Doğan...