Unutma Artık Beni Rab!

Bu sefer susmalıyım izin ver rab
esirgeme benden bir avuç toprağı
Çok mu koskoca yirmi üç seneye bedel
Bir avuç toprak dilenmek
Ne mutluluk şarkıları derdim
Ne yalancı aşk
Sadece huzur
Anladım bu dünya da huzur yok yüreğime
Senden istemekten de yorgunum
Bir avuç toprak çok görülür mü bu deli yüreğe
Yaşayamıyorum anla
Hayallerim bir yanda
Umutlarım çiğnenmiş
Yabancı isimler
Boş kahkahalarca
Ölmelerin en acısı
Yaşarken ölüyorum
Ruhum sende kalmış
Anlamsız bir et yığınıyla var olmaya çalışıyorum
Neyi istesem
Uzatsam ellerimi bir çocuk arsızlığıyla
Görünmez acılara çarpıyorum
Korkuyorum
Sen...
Kendine döndün mü hiç
Boş sözlerle
Bile bile gerçeği avutmaya kalktın mı?
Yaraların ellendi mi izinsiz
Onun acısının yaşlarını
Başkalarına toz masallarıyla anlattın mı sen
Tanrı
İzin ver artık bu gurbet yetti yüreğime
Varlığının en ücra köşesinde
Küçücük bir kuyu yeter tamahkâr yüreğime
Üşüyorum
Yangınlar dolarken yüreğime
At beni en derin uçurumundan
Anladım ölmeyeceğim
Prometrus bile acıyacak yaralarıma
Kırık kanatlarıma
Uçmak
Uçmak
Uçmak
Nedir ey tanrı kanatlar söylesene bana
Beni attığın dünya da
İnsanların acımasız bakışlarıyla didik didik
Yüreğimi acılara parçalamak
Yetmedi mi?
Hangi günahla doğdum senden
Hangi yağmur
Hangi gözyaşı bağışlatır beni
Senden
Sustum
Sessiz dualarla diliyorum
Bir avuç toprak
Ve ruhumu geri istiyorum
Unutma artık beni rab