Unutmadan Önce

İçimden gelmiyor artık, içimde el vermiyor zaten.

Gel diye beklemiyorum, anımsamıyorum olup olmadık zamanda gözlerini. Oysa bir umuttu gözlerin.

Karanlıktan da korkmuyorum belki de, mumlarım bittiği için.

Yazmıyorum artık bilmediğim adreslere mektup.

Seni bulmaya dahi çalışmıyorum.

Belki okursun diye yazdığım o şiirlerimi yırtıp atıyorum bu gece.

Sen sere serpe olurken başka kollarda, ben bu gece seni uğurluyorum bu bedenden.

Sevmiyorum artık seni, nefret de etmiyorum doğrusu,

Ben sana artık hiçlik besliyorum.

Ben seni unutmak değil vazgeçmek istiyorum.

Unutursam eğer, gökyüzünü görmem yeter hatırlamaya.

İnsan unutunca değil vazgeçince kazanırmış aslında.