Unutmak Mümkün Değil
Bende bu sevgi,
Bu özlem,
Bu arayış olursa;
Nasıl unutur?
Bu gönül seni.
Her yerde beni tutuklayan,
Hayalin,
Kulaklarımda sesin,
Yıllarca bitmeyen özlemin,
Kalbimden çıkmayan,
Sevgin olursa,
Unutmak mümkün mü?
Her nereye bakarsam,
Sen gelirsin aklıma.
Bu deniz,
Bu gökyüzü,
Bu yemyeşil ağaçlar,
Renk renk açan çiçekler,
Bana seni hatırlatır.
Hasret sarar ruhumu,
Özlemler çoğalır...
İçim yanar,
Kalbim tutuşur..
Söndüremez bunu,
Ne su, nede yağmur!
Ansızın sıkıntı basar,
Boğulurum...
Kaçmak isterim.
Ama nereye?
Gözler buğulanır,nemlenir,
İsteksiz iner damlacıklar,
Hıçkırmak takılır boğazıma,
Durmaksızın iner gözyaşları,
Dünyayı unutmak,
Yok olmak isterim.
Sen gelirsin aklıma.
Unutmak mümkün değil,
Ne dünyayı,
Ne de seni....
Tutsağı olurum,
Ölene dek....
Günaydın sayın Sanbur! Şiir kalpten kopan bir fıtınanın hür bayrağı olmakla beraber.denizinde durgun şeklidir bittiğinde.Nasıl ki tayfun gelmeden önce habercileri yollar ve arkasında da fırtınasını.İşte şiir de gönüllerin tayfunlarıdır.Hece kurallarıyla ilgisi olmayan fakat,duyguları kanaviçe gibi işleyip aktarmanız eserinizi okumamı sağladı.KUTLAR DAHA BAŞARILIeserler vermenizi diler sevgilerimi sunarım. Çiçek...İzmir. (İltifatlarınız içinde müteşekkirim.efendim. )