Unutmaktan Yanayım

Dur!

Bir biçare gibi
Dertlenecek değilim...



'' Vuslata beş kala demişti şair...
Bir kör gecenin içinde miydi
Yoksa bir gün doğumu mu?
Vaktin arka planında vuslat neydi... ''


'' Kaçıp gitmişti işte...
Ne önemi vardı hislerin.
Vuslata mı beş kalmıştı ha.
Gitmek için mi beş?
Kalmak için mi beş..? ''

Sus !
Unut, sorgulama !


Ne vuslatı arıyorum
Ne adını anıyorum
Ne de çaresiz yanıyorum..


Duy !

Ne gecenin körlüğü
Ne yeni doğan gün
Hiç bir şey anımsatamaz
Ben unutmaktan yanayım...


Bil !

Demlene demlene
Özümü arıyorum.
Her girdiğim labirentte
Hu deyip duruyor
Hep doğruyu arıyorum..

Hayır !

Aldanma bulamıyorum.



Doğru; yalan olmuş.
Sevgi ; sanal olmuş.


Şimdi anlıyorum