Unutmalar

Unutmalar dolanıyordu etrafımda,
onlara acıyordum her şahit olduğumda.
Yanlış tanımlar yapıyordu insanlar.
Yanlış tanıyorlardı aşkı yaşamayı,
ben her zamanki gibi susuyordum.
Bekliyordum kıyamet kopacak gibi;
hayatıma gireceğin günü bekliyordum.
Olan bitene seyirci kalıyordum köşemde durup.
Onlar beni ruhsuz nedense biliyordu,
yine de ben ruhumu sana saklıyordum.
Cümlelerim vardı, çoğu biliyordu olduklarını
ve bazen bekliyorlardı söylememi;
ben sözlerimi sana biriktiriyordum..
Ellerini uzatanları yok sayıyordum
ve karamsar damgası yiyordum herkesten.
Oysa ben senin elini bekliyordum.
Aşkı nerden bilirmişim ki;
sen gelmediğinde aşkı yok biliyordum...