Unutmalı

Unutmalı artık!
Gecenin ıssız bir köşesine bırakmalı
Bu sevdayı
Gün doğmadan kaybolmalı
Geriye ne bir iz kalmalı ne de bir anı
Çünkü anladım ki;
Yaşanan en güzel anların bile
Ardında acılar kalır sadece
Ve mutluluk ne kadar çok ise
Acılarda o kadar çoktur ömründe...

Unutmalı artık her şeyi
Unutmalı, geçmişe olan özlemi
Silmeli gözyaşlarıyla ıslanmış yüreğini
Notalar hasretine bürünmemeli,
Hatta şarkılar bile değişmeli
Hiçbir söz seni anımsatmasın diye...

Kaybedip her şeyi, hayallerle avunulmamalı
Eğer varsa sevda yalnızlık olmamalı
Eğer hayat yalnızlıktan ibaret olmuşsa
Yalnızlığın adını sevda koymalı
Ki insan sevdiğinden hiç ayrılmamalı
Bir fark olmalı yaşamla ölüm arasında
Ne yaşarken ölmeli bin defa
Ne de ölmüşken dönmeli bir anda...

Kurtulmalı artık!
Karanlık sokaklarına hapsolmuş sevdaların
Ya kurtulup gündüzünle ışıldamalı
Ya da gecenin yokluğunda yok olmalı
Ne uzun olmalı ne de kısa, bu hayat
Yettiği kadar olmalı ki
Ne fazla gülmeli
Ne de her gülüşün ardında gözyaşı dökmeli...

Ya da unutmalı şimdi her şeyi
Her yeni güne sil baştan başlamalı
Her düşen yağmur damlasıyla savrulmalı
Ve seni götürdüğü yere razı olmalı
Ama acıtmamalı
Yüreğini savrulan sonbahar yaprakları
Duymamalısın yüreğinde ayrılıkların acısını
Her nefes yeni bir hayat olmalı
Ve her hayat olması gerektiği gibi sonlanmalı...