Unutmayi Unuttum

Geri dönmeyeceğini bilebile ağlıyorum.
Sokaklarda yağmur sesleri,
Geceler kâbus gibi sensiz

Gözyaşlarım bir hatıra artık.
İçim buruk kalbim yaralı
Ellerim yorgun gözlerim esir sana

Ayrılıklar bu şehrin bir vurgunu
Seni bulmak sadece seninle olmak var
Sadece kaybolmak var gözlerinde

Her şey belki bu kadar kısa olmamalı
Belki biraz yaşanmalı kötü olsa da tadı olmalı
Bu en güzel hikâye bir parça misali kopmamalı

Bir gün oturup da düşündüğüm çok şey gibi
Hatır saydığım sevgine sığınıyorum
Hani sanki herkese saklarsın yüreğini
Kimsenin haberi olmadan dinlersin bazen

Yaşadıklarınla herkez seni mutlu sanır
Oysa fırtınalar eserken sessizce
Aldırmadan uçurumda inadına gülersin
Yapmak istemesende

Geri dönmeyeceğini bilsemde umudum vardı.Belki dönersin diye ağlardım dua edip yalvarırdım...Belki duyarda dönersin diye uyumazdım bazen geceleri sessizce ağlardım.Gözlerimi kapatmadan ağlardım.Kimse duymasın diye içime ağlardım geri gelmeyeceğini bilsemde...Yapraklar düşer, zaman; içinden sebepsiz ayrılıklarla yüzüne güler. Ona aldırmadan yaşamak bu acıyı unutmayı değil ona alışmayı öğretir belki zamanla ama belki de hiç. Ben unutmayı çoktan unuttum alşımaya çalışıyorum!