Unutmazsın Ama Alışırsın

herşey bir bitişe mahkumsa,
neden sahip olmak istiyoruz?
Sahip olmak daha acı vermez mi?
kaybedersek,
unutabilr miyiz?

alışırsında diyen oluyor,
bence en doğruyu onlar söylüyor.
içinizde acısını unutan var mı?
unutamazsın
unutamaz.
alışırsın farkına bile varmadan.

sonra en kıymetlin
oymuşcasına,
tarihleri gelir aklına hüzünlenir dalarsın,
ya gözlerin dolar yutkunursun
için acır,
yada gülümser başını sallarsın ne günlerdi diye
söylenirsin.
ama unutamazsın.
bak gördün mü alışmışsın alışmış...

herşey bir sona mahkumsa,
pek de sitem etme ona,
hayatın kanunu bu diyorlar,
anarşist bir militan gibi
isyan etsen neye yarar,
ateşe versen anıları,
kurşunlasan ondan kalan alışkanlıklarını...
sende birgün elbet alışırsın,
üzülme demeyeceğim.
üzülürsün ama ;
herşey bitmeye mahkum!...
sende mahkumsun,
terkedilmek,
sonsuza dek terketmek.
sen kimleri terkedeceksin?
neleri terkedeceksin?
onu birak bir kenara,
düşün bi,
yürüdüğün yolları,
oturduğun koltuğunu,
başına koyduğun yastığını,
çay içtiğin bardağını,
sonra seni çagıran sesleri,
sana bakan onca gözleri,
gülümseyen tenleri,
annenin avuçlarını,
bunlar ondan daha mı az kıymetli.

alışırsın.
sen bunada alışırsın.
her ağladığında gözyaşlarını
kendin siliyorsan ;
emin ol bunada alışırsın...