Unuttum Gitti

Yazdığım bütün şiirler senden bahsediyordu.
Belli ki yüreğim kaleme meydan okuyor hükmediyordu.
Tâ ki beni ihanet kurşunuyla sırtımdan vurana kadar.
Elleri yar diye sarana kadar.

Ne zaman ki yüreğimi bıraktı yüreğin
Gözlerini diktin nâmahrem'e
Utanmadan.
Şiirlerimden de düştün Kerem gibi yanmadan.

Sen yokken bir ara uçamadım
Beçel kaldım,
Kanatlarım kırılmıştı ama.
Yine de mutluydum ihanet etmediğim için senin gibi sevdama.

Senden ibaret sanmıştım dünyayı
Öyle hissetmiştim hayatı
Bir nefes tadında.
Meğer ne ihanetler saklıymış lânet olası melek yüzün, suratında.

Kendine yakıştıramadın sanırım beni.
O yüzdendi belki de ihanetin sebebi.
Ve bana yaşattığın Cehennemi,
Sen de yaşayasın iliklerine kadar emi.

Asil kişi istenmediği yerde durmazmış zaten.
Kaldı ki istenmediğim yürekte daha durur muyum bir dakika bile !
Neden durayım?
Ve ne diye hâlâ senli hayaller kurayım ?

Yüzü güzel olmak değildir mesele.
Yüreğin güzel mi ?
Sen bana onu söyle.
Zaten senin gibilerine yakışırdı ihanet ederek çekip gitmek böyle.

Bir sevda geçti yüreğimden
Bir varmış bir yokmuş misali
Unuttum gitti.
Zannetme mahşere dek uyuttum,
Unuttum,
Unuttum,
Unuttum gitti.